Քաղցկեղի հետ համակցված երակային թրոմբոէմբոլային հիվանդության բուժումը դժվարանում է թրոմբոէմբոլիայի ախտակրկնության և արյունահոսության մեծ վտանգի պատճառով։ Առաջին վեց ամիսների ընթացքում ցածր մոլեկուլային զանգվածով հեպարինները (ՑՄԶՀ) ավելի արդյունավետ են, քան վիտամին K-ի ներհակորդները, և չեն ավելացնում արյունահոսությունը։ Դալտեպարինի և ուղղակի ազդեցության հաբային հակամակարդիչների (ՈւԱՀՀ) արդյունավետությունն առնվազն համեմատելի է։ ՈւԱՀՀ-ի հետ կապված արյունահոսության վտանգը համեմատելի կամ մեծ է, քան դալտեպարինինը, սակայն, ըստ երևույթին, կախված է ուսումնասիրվող ՈՒԱՀՀ-ից և, դրանցից որոշների համար, ուռուցքային հիվանդության տեղակայումից։ Վեցերորդ ամսից հետո, եթե քաղցկեղը դեռևս ակտիվ է, հակամակարդիչներով ապաքինող բուժումը շարունակվում է՝ ցածր մոլեկուլային զանգվածով հեպարինով, եթե այն դյուրատար է ու արդյունավետ, կամ ուղղակի ազդեցության հաբային հակամակարդիչի լրիվ չափաբաժնով։ Դեռևս իրականացվում է ռանդոմացված հետազոտություն, որը համեմատում է ապիքսաբանի կես և լրիվ չափաբաժինների արդյունավետությունն ու տանելիությունը։

Le traitement de la maladie thromboembolique veineuse associée au cancer est plus complexe du fait de l’augmentation du risque de récidive thrombotique et d’hémorragie sous traitement. Au cours des six premiers mois, les héparines de bas poids moléculaire sont plus efficaces que les antivitamine-K sans augmentation du risque hémorragique. Versus la daltéparine, l’efficacité des anticoagulants oraux directs (AOD) est au moins comparable. Le risque hémorragique lié aux AOD est comparable ou supérieur à celui de la daltéparine, mais semble dépendre de l’AOD étudié et, au moins pour certains d’entre eux, de la localisation de la maladie tumorale. Au-delà du sixième mois, le traitement anticoagulant curatif est poursuivi tant que le cancer est actif, avec l’héparine de bas poids moléculaire si elle est bien tolérée et efficace, ou un anticoagulant oral direct à pleine dose, en attendant les résultats d’un essai randomisé en cours comparant l’efficacité et la tolérance de l’apixaban à demi-dose et à pleine dose.

The treatment of cancer-associated venous thromboembolic disease is complex due to an increased risk of thrombotic recurrence and bleeding under treatment. During the first 6 months, low molecular weight heparins are more effective than vitamin K antagonists without increasing the risk of bleeding. Direct oral anticoagulants (DOACs) have at least comparable efficacy to delateparin. The hemorrhagic risk of DOACs is comparable or higher than that of dalteparin, but seems to depend on the DOAC studied and, at least for some of them, on the location of the tumor. Beyond the 6th month, the curative anticoagulant treatment is continued as long as the cancer is active with low molecular weight heparin if it is well tolerated and effective or by using a DOAC at full dose while waiting for the results of a randomized trial comparing the efficacy and safety of half-dose versus full-dose of apixaban.

Аннотация отсутствует