Վարակային էնդոկարդիտի ախտորոշումը հաճախ խրթին է տարաբնույթ կլինիկական դրսևորումների պատճառով: Համաճարակաբանությունը փոխվել է՝ ավելի սուր ձևերի, տարատեսակ հարուցիչների ի հայտ գալով և ներսրտային բուժպարագաներ կրող հիվանդների շրջանում տարածվածության աճին զուգընթաց: Ախտորոշումը հիմնվում է կլինիկական կասկածի վրա, որը հաստատվում է մանրէաբանական տվյալների և պատկերային հետազոտություններով էնդոկարդի ախտահարումների հայտնաբերմամբ: Էխոսրտագրությունն առանցքային դեր է խաղում, իսկ պատկերային հետազոտության առաջատար մեթոդները հնարավորություն են տալիս բարելավելու ախտորոշման արդյունավետությունը: Սրտաբանության եվրոպական ընկերակցության (ՍԵԸ)՝ 2023 թվականի խորհրդատվությունը, 2015-ի պես, հաստատել է բազմամեթոդ պատկերային հետազոտության վճռորոշ դերը՝ հիմնական չափանիշների ներքո միավորելով ցանկացած պատկերային հետազոտությամբ հայտնաբերված ախտահարումները: Այսպիսով, ախտորոշիչ չափանիշները փոփոխվել են՝ համաճարակաբանական և պատկերային հետազոտության նոր տվյալները հաշվի առնելով: Առաջարկվել են ախտորոշիչ ռազմավարության տարբեր ալգորիթմներ՝ կախված այն բանից՝ բուժառուն կրո՞ւմ է պրոթեզային նյութ, թե՞ ոչ: Էնդոկարդիտով զբաղվող բազմամասնագիտական թիմն այս ախտորոշիչ մոտեցման հիմնաքարն է, որի նպատակը բուժառուների վարումը բարելավելն է:

Le diagnostic d’endocardite infectieuse est souvent difficile, car les présentations cliniques sont hétérogènes. L’épidémiologie a évolué avec des formes plus aiguës, des micro-organismes différents et avec l’augmentation de la prévalence chez les patients porteurs de matériel intracardiaque. Le diagnostic repose sur une suspicion clinique supportée par des données microbiologiques et la mise en évidence de lésions de l’endocarde à l’imagerie. L’échocardiographie joue un rôle clé, mais les techniques avancées d’imagerie permettent d’améliorer les performances diagnostiques. Les recommandations de l’European Society of Cardiology (ESC) 2023, comme celles de 2015, ont confirmé le rôle essentiel de l’imagerie multimodale, intégrant comme critères majeurs les lésions mises en évidence par toute technique d’imagerie. Les critères diagnostiques ont été ainsi modifiés pour prendre en compte les nouvelles données épidémiologiques et d’imagerie. Différents algorithmes de stratégie diagnostique sont proposés selon que le patient est porteur de matériel prothétique ou non. L’équipe multidisciplinaire d’endocardite est la clé de voûte dans cette démarche diagnostique pour améliorer la gestion des patients.

The diagnosis of infective endocarditis is often difficult because the clinical presentations are very heterogeneous. Epidemiology has evolved with more acute forms, different microorganisms, and an increase in prevalence in patients with cardiac prosthetic or electronic devices. Diagnosis is based on a clinical suspicion, associated with microbiological data and imaging evidence of lesions of the endocardium. Echocardiography plays a key role, but advanced imaging techniques provide additional information. The 2023 European Society of cardiology (ESC) recommendations like those of 2015 confirmed the essential role of multimodal imaging, integrating lesions highlighted by any imaging technique as major criteria. The diagnostic criteria have thus been modified to consider new epidemiological and imaging data. Different diagnostic strategy algorithms are proposed depending on whether the patient has prosthetic material or not. The endocarditis team is the keystone in this diagnostic approach to improve patient management.

Аннотация отсутствует