Քովիդ-19-ի ծանր և կրիտիկական ձևերով ախտահարված հիվանդների բուժումը վերակենդանացման բաժանմունքում ներառում է հիվանդության հարուցած խոր թերթթվածնության դեմ պայքարող թթվածնային բուժումը: Այն կարող է իրականացվել ոչ միջամտական (ինվազիվ) եղանակով (բարձր կոնցենտրացիայով դիմակ, բարձր հոսքով թթվածնային բուժում, ոչ միջամտական օդափոխություն) կամ ինվազիվ` բերանաշնչափողային ինտուբացիայով` առավել ծանր ձևերի դեպքում: Այնուհետև ախտանշանային վարումը լրացվում է այլ ծագման` ոչ Քովիդ-19-ով պայմանավորված, սուր շնչառական դիսթրես համախտանիշի (ՍՇԴՀ) բուժմամբ` թոքերի մեխանիկական պաշտպանիչ օդափոխության, հանգստացնող և նույնիսկ կուրարե պարունակող դեղամիջոցների ու փորին պառկած դիրքի միջոցով, երբ թերթթվածնությունը խորն է: Նաև հարկավոր է ախտորոշել և բուժել այլ օրգանների անբավարարությունները, այդ թվում` հեմոդինամիկական և երիկամային: Թրոմբականխարգելումը` ավելի մեծ չափաբաժնով, քան սովորաբար է ցուցվում (միջանկյալ կամ նույնիսկ ապաքինող չափաբաժին), հարկավոր է սկսել հիվանդության սուր փուլում: Վերջապես, առանձնահատուկ վարումն առաջին հերթին հենվում է համակարգային կորտիկոստերոիդային բուժման վրա (6 մգ/օր դեքսամետազոն, հնարավոր է` տոցիլիզումաբի հետ համակցված): Այս հիվանդության բուժման այլ առանձնահատուկ մեթոդներ այսօրվա դրությամբ չեն ապացուցել իրենց արդյունավետությունը վերակենդանացման բաժանմունքում բուժվող հիվանդների համար:
La prise en charge en réanimation des patients atteints d’une forme sévère à critique de Covid-19 comporte une oxygénothérapie pour lutter contre l’hypoxémie profonde induite par la maladie ; elle peut être délivrée de façon non invasive (masque à haute concentration, oxygénothérapie à haut débit, VNI) ou invasive après intubation orotrachéale dans les formes les plus sévères. La prise en charge symptomatique rejoint alors celle d’un syndrome de détresse respiratoire aiguë (SDRA) d’origine autre que celle du Covid-19, avec instauration d’une ventilation mécanique protectrice, d’une sédation voire d’une curarisation, et d’un posturage en décubitus ventral lorsque l’hypoxémie est profonde. Les autres défaillances d’organes, notamment hémodynamique et rénale, doivent également être diagnostiquées et traitées. Une thrombo-prophylaxie à dose plus élevée qu’à l’habitude (dose intermédiaire voire curative) doit être initiée à la phase aiguë de la maladie. Enfin, le traitement spécifique repose avant tout sur la corticothérapie systémique (dexaméthasone 6 mg/j), éventuellement associée au tocilizumab; les autres traitements spécifiques de la maladie n’ont pas, à ce jour, fait la preuve de leur efficacité chez les patients en unité de soins critiques.
The management of patients with severe to critical forms of Covid-19 in the intensive care unit includes oxygen therapy to treat the deep hypoxaemia induced by the disease, either delivered non-invasively (high concentration mask, high flow oxygen therapy, NIV) or invasively after oro-tracheal intubation in the most severe forms. The symptomatic management becomes then similar to that of an acute respiratory distress syndrome (ARDS) of other origin with the introduction of protective mechanical ventilation, sedation or even curarisation, and prone positioning in the most hypoxemic patients. Other organ failures, including haemodynamic and renal failures, should also be diagnosed and treated. Thrombo-prophylaxis at a higher than usual dose (intermediate or even curative dose) should also be initiated in the acute phase of the disease. Finally, specific treatment is mainly based on systemic corticosteroid therapy with dexamethasone 6 mg/d, possibly combined with tocilizumab. Other Covid-19-specific treatments have not yet been proven to be effective in critical care patients.
