Երբ առաջին շարքի բուժումը ձախողվում է, հիվանդների ապաքինումն իրականացվում է համալրող քիմիաթերապիայով, հաջորդիվ՝ բուժման ուժեղացմամբ և սեփական արյունաստեղծ ցողունային բջիջների փոխպատվաստմամբ: Բուժման այս ռազմավարությունը նախատեսվում է համապատասխան տարիքի ևհամալրող բուժման նկատմամբ քիմիազգայուն հիվանդություն ունեցող հիվանդների համար և կախված է ուղեկցող հիվանդություններից: Համալրող քիմիաթերապիայով բուժման չափորոշիչ չկա: Այդուհանդերձ, հիվանդները, որոնք նախքան փոխպատվաստումը լիակատար ախտադադարում են, ունեն լավագույն կանխատեսումը: Համալրող բուժման համակցությունները, ներառյալ՝ նոր դեղանյութերը, դրսևորել են հետաքրքրական արդյունքներ, բայց՝ առանց համեմատական կլինիկական փորձարկումների: Ախտակրկնությունների մեծ վտանգի ենթակա հիվանդների շրջանում գնահատվել է բրենտուքսիմաբ վեդոտինի կիրառությունը՝ ինքնափոխպատվաստումից հետո պահպանողական բուժման մեջ: Դա հնարավորություն է տվել էականորեն բարելավելու առանց խորացման ապրելիությունը: Այլափոխպատվաստումը բուժման տարբերակ է հետինքնափոխպատվաստումային ախտակրկնությունների դեպքում. այնուամենայնիվ, PD1-ի դեմ հակամարմիններով իմունաբուժումը հարցականի տակ է դնում այլափոխպատվաստման դերն ու կիրառության ժամկետները:

Les patients en échec de traitement de première ligne peuvent être guéris par une chimiothérapie de rattrapage suivie d’une intensification thérapeutique et d’une autogreffe de cellules souches hématopoïétiques. Cette stratégie thérapeutique est envisageable chez des patients éligibles sur leur âge, avec une maladie chimiosensible au rattrapage et selon les comorbidités associées. Il n’y a pas de standard de traitement en chimiothérapie de rattrapage. Cependant, les patients qui sont en rémission complète prégreffe ont le meilleur pronostic. Des associations de traitement de rattrapage, incluant de nouvelles molécules, ont montré des résultats intéressants, mais sans essais comparatifs. L’utilisation du brentuximab vedotin en traitement d’entretien post-autogreffe a été évalué pour les patients à haut risque de rechute, permettant une amélioration significative de la survie sans progression. L’allogreffe est une option curative pour les rechutes post-autogreffe ; cependant, le traitement par immunothérapie avec les anti-PD1 remet en question le rôle et le timing de l’allogreffe.

Patients who fail first-line treatment can be cured with salvage chemotherapy followed by intensified therapy and hematopoietic stem cell autotransplantation. This treatment strategy is feasible for patients who are eligible based on their age, with chemosensitive disease and associated comorbidities. There is no standard of care for salvage chemotherapy, but patients who are in complete remission prior to transplantation have the best prognosis. Combinations of salvage therapy, including new molecules, have shown interesting results, but without comparative trials. The use of brentuximab vedotin as a maintenance treatment post autotransplant has been evaluated for patients at high risk of relapse, resulting in a significant improvement in progression-free survival. Allograft is a curative option for postautotransplant relapse; however, immunotherapy with antiPD1 calls into question the role and timing of allograft.

Аннотация отсутствует