Վարակային էնդոկարդիտի (ՎԷ) բարդություններն ուղեկցվում են հիվանդանոցային մահացության բարձր մակարդակով՝ մոտավորապես 20%: Դրանք հիմնականում սրտային, նյարդաբանական և սեպտիկ բնույթի են։ Արագ ախտորոշումը և վաղ հակաբիոտիկաբուժումը վճռորոշ են, քանի որ օգնում են նվազեցնել այս բարդությունների հաճախականությունը և ծանրությունը: Բազմամասնագիտական թիմում (էնդոկարդիտի թիմ) քննարկումը կարևոր է վարումն օպտիմալացնելու և կանխատեսումը բարելավելու համար: Մասնավորապես՝ դա հնարավորություն է տալիս արագ բացահայտելու սուր սրտային անբավարարության և/կամ գլխուղեղային էմբոլիայի մեծ վտանգի ենթակա հիվանդներին և ընտրելու փականների անհետաձգելի վիրահատության անհրաժեշտություն ունեցողներին: Էմբոլիայի մեծ վտանգի կանխատեսիչ գործոններն են վեգետացիայի չափն ու շարժունակությունը, դրա տեղակայումը միտրալ փականի վրա և ոսկեգույն ստաֆիլոկոկով հարուցված ՎԷ-ն: Նյարդաբանական բարդության առաջացումը պահանջում է մանրակրկիտ գնահատում՝ հաշվի առնելով արյունազեղումային բաղադրիչի առկայության պարագայում փականի վիրահատությամբ ախտահարումը վատթարացնելու վտանգը: Հակաբիոտիկաբուժման ֆոնին պահպանվող սեպսիսը պետք է հանգեցնի էնդոկարդիտի տեղային տարածման կամ արտասրտային էմբոլիկ օջախների որոնմանը:

Les complications de l’endocardite infectieuse (EI) sont à l’origine d’une mortalité hospitalière élevée d’environ 20 %. Elles sont essentiellement cardiaques, neurologiques et septiques. Un diagnostic rapide et une antibiothérapie précoce sont essentiels, car ils permettent de réduire la fréquence et la sévérité de ces complications. Une discussion collégiale au sein de l’équipe pluridisciplinaire (endocarditis team) est indispensable pour optimiser la prise en charge et améliorer le pronostic. Elle permet notamment d’identifier rapidement les patients à haut risque d’insuffisance cardiaque aiguë et/ou d’embolie cérébrale et de sélectionner les patients nécessitant une chirurgie valvulaire urgente. Les facteurs prédictifs d’un haut risque embolique sont la taille et la mobilité de la végétation, sa localisation sur la valve mitrale et l’EI à Staphylococcus aureus. La survenue d’une complication neurologique nécessite une évaluation rigoureuse compte tenu des risques d’aggravation de la lésion par la chirurgie valvulaire en présence d’une composante hémorragique. Un sepsis persistant sous traitement antibiotique doit faire rechercher une extension locale de l’endocardite ou des foyers emboliques extracardiaques.

The high in-hospital mortality of patients with infective endocarditis (about 20%) is mainly due to its complications. These complications are essentially of cardiac, neurological, and infectious origin. Rapid diagnosis and early antibiotic treatment are of paramount importance and allow drastic reduction of the frequency and severity of such complications. Discussion with all physicians caring for the patients with infective endocarditis in an "endocarditis team" setting is a mandatory step in management optimization and outcome improvement. This "endocarditis team" approach allows faster identification of patients at high risk of acute heart failure and/or cerebral embolism, and selection of those who might benefit from urgent valvular surgery. Factors associated with high embolic risk are the size and mobility of vegetation, mitral valve endocarditis, and infection with Staphylococcus aureus. When neurological complications occur, there is a risk that these may be worsened by the valvular surgery if there is a hemorrhagic component. This risk needs to be careful weighed in a team approach before sending patients to surgery. Persistent sepsis after effective antibiotic treatments prompts to local extension of the disease or to embolic extra cardiac secondary infectious localization.

Аннотация отсутствует