Գլյուտենի նկատմամբ անհանդուրժողականությունը կամ ցելիակիան համեմատաբար տարածված հիվանդություն է, սակայն մանկաբուժության մեջ դրա ախտորոշումը դեռևս անբավարար է հետերոգեն դրսևորումների պատճառով: Բացի սննդանյութերի ներծծման խանգարումների դասական պատկերից՝ փորլուծությամբ և աճի դանդաղմամբ, հիվանդությունը հարկավոր է փնտրել ընտանեկան անամնեզում ցելիակիայի, աուտոիմուն խանգարումների նախադեպերի և որոշ համախտանիշների համատեքստում: Կլինիկական և կենսաբանական այլ նշաններ նույնպես պետք է հուշեն այդ ախտորոշման մասին: Ցանկացած կասկածի դեպքում հարկավոր է որոշել ընդհանուր իմունոգլոբուլին A-ի (IgA) և հակատրանսգլուտամինազային IgA հակամարմինների կոնցենտրացիան: Անկախ այն բանից՝ երեխան ունի՞ ախտանշաններ, թե՞ ոչ, եթե հակատրանսգլուտամինազային IgA հակամարմինների կոնցենտրացիան 10 անգամ գերազանցում է նորմայի վերին շեմը, և եթե երկրորդ նմուշում առկա են էնդոմիզիումի դեմ ուղղված IgA տիպի հակամարմիններ, ապա ընտանիքի համաձայնության պարագայում ախտորոշումը հաստատվում է առանց մարսողական խողովակի վերին հատվածի՝ բիոպսիայով համադրված էնդոսկոպիայի։ Բուժումը հիմնված է ամբողջ կյանքի ընթացքում առանց գլյուտենի սննդակարգի վրա:

L’intolérance au gluten, ou maladie cœliaque, est relativement fréquente mais reste sous-diagnostiquée en pédiatrie du fait de sa présentation hétérogène. En dehors du tableau classique de malabsorption, avec diarrhée et retard de croissance, elle doit être recherchée en cas d’antécédents familiaux de maladie cœliaque, d’autoimmunité et dans le cadre de certains syndromes. D’autres signes cliniques ou biologiques doivent également évoquer ce diagnostic. Toute suspicion impose le dosage des IgA totales et des IgA antitransglutaminase. Que l’enfant soit symptomatique ou non, si les taux d’IgA antitransglutaminase sont supérieurs à 10 fois la limite supérieure à la normale, et si les IgA anti-endomysium, dosées sur un deuxième prélèvement, sont également positives, le diagnostic peut être posé sans endoscopie digestive haute avec biopsies, après accord de la famille. La prise en charge repose sur un régime d’éviction strict du gluten à vie

Gluten intolerance or celiac disease is a relatively common pathology that is still underdiagnosed in pediatrics due to its heterogeneous presentation. Apart from the classic form of malabsorption with diarrhea and growth retardation, pathology should be sought in the event of a family history of celiac disease, autoimmunity and in the context of certain syndromes. Other clinical or laboratory signs should also suggest the diagnosis. Any suspicion should lead to assays for total IgA and anti-transglutaminase IgA. If the child is symptomatic or not, the absence of upper gastrointestinal endoscopy with biopsies is possible to make the diagnosis after agreement of the family, if the levels of anti-transglutaminase IgA are greater than 10 times the upper limit of normal, and if the anti-endomysium IgA, assayed on a second sample, are also positive. Management is based on a strict gluten-free diet.

Аннотация отсутствует