Անքնության վարքային բուժումը նպատակ ունի երկարատև փոփոխություններ մտցնելու անքնությամբ տառապողների քնի սովորությունների մեջ՝ ինչպես քնի գրաֆիկների և կանոնավորության, այնպես էլ ցերեկային կազմակերպման (նինջ) առումով: Անհրաժեշտ է նաև վերակազմակերպել և կանոնավորել սննդակարգը և սպորտային սովորությունները։ Անքնությունը բարելավելու երկու ամենաարդյունավետ մեթոդներն են անկողնում անցկացրած ժամանակի սահմանափակումը և գրգռիչների վերահսկումը: Անկողնում անցկացրած ժամանակի կրճատումը մինչև 6-6,5 ժամ կարող է արագ բարելավել քուն մտնելու գործընթացը և քնի անընդհատությունը: Առաջին մի քանի շաբաթվա ընթացքում այս մեթոդը կարող է քնկոտություն առաջացնել, ինչի մասին հարկավոր է նախապես տեղյակ պահել բուժառուին: Գրգռիչների վերահսկումը փորձում է վերականգնել անկողին = քուն ազդանշանը՝ նվազեցնելով անկողնում առանց քնի անցկացրած ժամանակը: Ռելաքսացիան, մեդիտացիան և ռիթմերի համաժամանակացումն այս մեթոդի բնական լրացումներն են:

La prise en charge comportementale de l’insomnie vise à modifier durablement les habitudes des insomniaques à la fois sur les horaires de sommeil, leur régularité et sur l’organisation de la journée (sieste). Les habitudes alimentaires et sportives sont également à restructurer et à régulariser. Les deux techniques les plus efficaces pour améliorer le sommeil de l’insomniaque sont les techniques de restriction du temps passé au lit ou de contrôle du stimulus. Réduire le temps passé au lit à six heures ou six heures trente permet une amélioration rapide de l’endormissement et de la continuité du sommeil. Cette technique peut, les premières semaines, entraîner une somnolence dont il faut prévenir le patient. Le contrôle du stimulus essaye de rétablir le signal « lit = sommeil », en faisant la chasse au temps passé au lit sans dormir. La relaxation, la méditation et la synchronisation des rythmes sont les compléments naturels de ces techniques.

Behavioral management of insomnia aims to bring about lasting changes in the habits of insomniacs, in terms of sleep schedules, regularity, and organization of the day (naps). Eating and exercise habits also need to be restructured and regularized. The two most effective techniques for improving insomniac sleep are time restriction and stimulus control. Reducing the time spent in bed to 6 or 6.5 hours rapidly leads to an improvement in falling asleep and sleep continuity. For the first few weeks, however, this technique may lead to drowsiness, which the patient should be warned about. Stimulus control try to re-establish the bed=sleep signal, by eliminating time spent in bed without sleeping. Relaxation, meditation, and rhythm synchronization are natural complements of these techniques.

Аннотация отсутствует