Նեյրոպաթիկ ցավը նշանակալի մարտահրավեր է, մասնավորապես՝ ախտորոշման և բուժում նախաձեռնելու առումով: Այս հոդվածը մատուցում է դրա սահմանման, համաճարակաբանության և տարածված պատճառների մանրակրկիտ շարադրանք: Ժամանակակից ախտորոշիչ գործիքակազմը, օրինակ՝ ՆՑ4 (DN4) հարցաշարը, շատ օգտակար է առօրյա կլինիկական պրակտիկայում: Առաջին շարքի բուժամիջոցներ են հակաընկճախտային (դուլոքսետին, ամիտրիպտիլին) և հակաէպիլեպտիկ (գաբապենտին, պրեգաբալին) դեղամիջոցները: Քննարկվում են նաև բուժման ոչ դեղորայքային եղանակները, այդ թվում՝ ֆիզիոթերապիան, հարմարեցված ֆիզիկական ակտիվությունը և հոգեբանական աջակցությունը: Բազմաբնագավառային մոտեցումը վճռորոշ է արդյունավետ կառավարման համար, մինչդեռ բարդ կամ բուժման չենթարկվող դեպքերում խորհուրդ է տրվում ուղեգրել ցավի մասնագետների մոտ: Այս ռազմավարությունները որդեգրելով՝ ընտանեկան բժիշկները կարող են զգալիորեն թեթևացնել նեյրոպաթիկ ցավերով տառապող հիվանդների վիճակը՝ այդպիսով բարելավելով նրանց կյանքի որակը և կրճատելով առողջապահական համակարգի բեռը

La douleur neuropathique représente un défi majeur, en particulier pour le diagnostic et l’initiation du traitement. Cet article offre un aperçu détaillé de sa définition, de son épidémiologie et de ses causes courantes. Les outils diagnostiques actuels, comme le questionnaire DN4, sont très utiles dans la pratique clinique quotidienne. Les traitements de première ligne sont les antidépresseurs (duloxétine, amitriptyline) et les antiépileptiques (gabapentine, prégabaline). Les traitements non pharmacologiques, incluant la kinésithérapie, l’activité physique adaptée et le soutien psychologique, sont également abordés. L’approche multimodale est cruciale pour une prise en charge efficace tandis qu’une orientation vers des spécialistes de la douleur est recommandée pour les cas complexes ou résistants. En adoptant ces stratégies, les médecins généralistes peuvent offrir un soulagement significatif aux patients ayant des douleurs neuropathiques, améliorant ainsi leur qualité de vie et réduisant la pression sur le système de santé.

Neuropathic pain represents a major challenge in the diagnosis and initiation of treatment. This article provides an overview of its definition, epidemiology, and common etiologies. Current diagnostic tools, such as the DN4 questionnaire, are highlighted for their practicality in daily clinical use. The therapeutic section covers first-line treatments, such as antidepressants (duloxetine, amitriptyline) and antiepileptics (gabapentin, pregabalin), emphasizing dosage and patient management in primary care. Non-pharmacological treatments, including physical therapy, adapted physical activity, and psychological support, are also discussed. This multimodal approach is crucial for effective management, especially in chronic cases, while referral to pain specialists is recommended for complex or refractory cases. By adopting these strategies, GPs can offer significant relief to patients with neuropathic pain, improving their quality of life and reducing the burden on the healthcare system.

Аннотация отсутствует