Անձի պարանոյալ խանգարումը հիացնում և անհանգստացնում է առողջապահության ոլորտի աշխատողներին, որոնք երբեմն դառնում են իրենց հիվանդների ագրեսիվ պահանջների զոհը: Ինքն իրեն գերագնահատելը, հոգեկան անճկունությունը (ռիգիդությունը), թերահավատությունը և հարաբերություններում գերզգայունությունը (հիպերէսթեզիա) բնութագրում են անձի խանգարման պարանոյալ տեսակը: Այս խանգարումը հաճախ ունի ուղեկցող հիվանդություններ, որոնք քողարկում են այն և նպաստում դեպի զառանցական խանգարում տանող դեկոմպենսացիային, որն ունի այլոց հանդեպ ագրեսիվ գործողությունների կամ ծանր ընկճախտային խանգարման վտանգ՝ ինքնասպանության հնարավորությամբ: Կանոնավոր և սպառիչ գնահատման վրա հիմնված վարումը պահանջում է անշեղ և հավասարակշռված մոտեցում երրորդ անձանց հետ տեղեկատվության փոխանակման, հոգեմետ դեղերի օգտագործման կամ, անհրաժեշտության դեպքում, առանց բուժառուի համաձայնության հոսպիտալացման հարցերում:

Le trouble de la personnalité paranoïaque fascine et inquiète les professionnels de santé, parfois victimes de revendications agressives de la part de patients dont ils ont la charge. La surestimation de soi, la psychorigidité, la méfiance et l’hyperesthésie relationnelle caractérisent le trouble de personnalité de type paranoïaque. Ce trouble est souvent associé à des comorbidités qui le masquent et favorisent une décompensation vers un trouble délirant, avec risque de passage à l’acte hétéro-agressif ou vers un trouble dépressif sévère avec risque suicidaire. Sur la base d’une évaluation régulière et exhaustive, la prise en charge nécessite rigueur et équilibre dans l’utilisation de médicaments psychotropes, le partage d’information à des tiers et le recours à l’hospitalisation, si nécessaire en soin sans consentement.

The paranoid personality disorder fascinates and worries health professionals, who are sometimes victims of aggressive claims from their patients. Overestimation of oneself, psychorigidity, distrust and relational hyperesthesia characterize the paranoid type of personality disorder. This disorder is often associated with co-morbidities which mask it and promote decompensation towards a delusional disorder with the risk of heteroaggressive acts or towards a severe depressive disorder with suicidal risk. On the basis of regular monitoring and exhaustive assesment, management requires rigor and balance in the sharing of information, the use of psychotropic drugs or hospitalization, if necessary, in compulsory care.

Аннотация отсутствует