Համատեղ որոշումների կայացումը, ի թիվս այլնի, առողջապահության ոլորտի մասնագետների և բուժառուների միջև փոխգործակցության և որոշումների կայացման մոդել է: Համատեղելով մասնագետի բժշկական-գիտական տվյալները, փորձը, արժեքները և նախընտրությունները, մի կողմից, ինչպես նաև հիվանդի գիտելիքները, կարիքները, ակնկալիքները, արժեքները և նախընտրությունները, մյուս կողմից, երկու կողմերի փոխադարձ ցանկության պարագայում հնարավոր է հասնել բաց քննարկման, որին կհաջորդի համատեղ կայացրած որոշումը՝ հիմնված ընդհանուր համաձայնության վրա։ Քաղցկեղի բուժումը ներառում է մեծ թվով իրավիճակներ, որոնք նպաստում են համատեղ որոշումների կայացմանը՝ լինի սքրինինգ, թե՝ բուժում՝ ամոքիչ կամ ապաքինիչ փուլում: Համատեղ որոշումների կայացումը հիմնված է էթիկական սկզբունքների և դասական փիլիսոփայական ուղղությունների վրա: Նույնիսկ եթե առաջնությունը տրվում է ինքնավարության սկզբունքին, այն չպետք վերածվի «էթիկական ցուցման»: Հիվանդի և բժշկի միջև փոխհարաբերություններն առաջին հերթին համատեղ որոշումներ կայացնելուն մասնակցելու կամ չմասնակցելու կարողության և ցանկության մասին են։ Գործ ունենք այնպիսի խնդիրների հետ, ինչպիսիք են փոխադարձ լսելու կարողությունը, անորոշության ընդունումը և հույզերի դերը՝ որպես էթիկական հզոր լծակ:
La prise de décision partagée est, parmi d’autres, un modèle d’interaction et de prise de décision entre professionnel de santé et usager du système de santé. La mise en commun des données médico-scientifiques, de l’expérience, des valeurs et préférences du soignant, d’un côté, et des savoirs, besoins, attentes, valeurs et préférences du patient, de l’autre, aboutit, si les deux parties le souhaitent, à une discussion suivie d’une décision prise ensemble et fondée sur un accord commun. La prise en charge du cancer offre un grand nombre de situations propices à ce partage décisionnel, que ce soit pour le dépistage ou le traitement, en phase curative ou palliative. La prise de décision partagée s’appuie sur des principes éthiques et des courants classiques de la philosophie. Mais si elle place au premier plan le principe d’autonomie, celle-ci ne doit pas devenir « une injonction éthique ». La relation entre personne malade et soignant reconnaît avant tout la capacité et la volonté de participer, ou non, à la prise de décision. Les enjeux sont ceux de l’écoute réciproque, de la reconnaissance de l’incertitude et du rôle des émotions comme leviers éthiques puissants.
Shared decision-making is a decision-making model and a model of interaction between healthcare professionals and healthcare users. Putting together medical-scientific data, experience, values and preferences of the caregiver on the one hand, and knowledge, needs, expectations, values andpreferences of the patient on the other, leads, if both parties wish so, to a discussion followed by a decision based on a common agreement. Cancer area, either in screening or treatment, in the curative or palliative phase, is well suited to shared decision-making. Shared decision-making is based on ethical principles and classical philosophical streams. Autonomy principle is in the foreground but must not become "an ethical injunction". The relationship between caregiver and patient should recognize above all ability and willingness to participate, or not, in decision-making. Key issues are those of mutual listening, uncertainty recognition and the role of emotions as powerful ethical levers.
