Հակաբիոտիկաբուժման տևողությունն արդի կլինիկական հետազոտությունների կարևոր բնագավառ է: Փաստացի, բակտերիաներով հարուցված հիվանդությունների ժամանակ այդ տևողության կրճատումն ունի մի շարք առավելություններ՝ հակաբիոտիկակայունության զարգացման նվազեցում անհատական և հավաքական մասշտաբով, ծախսերի կրճատում, անցանկալի երևույթների և շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության նվազեցում:
Սակայն անհրաժեշտ է իրականացնել մանրակրկիտ հետազոտություն՝ բուժառուի անհատական կանխատեսման վրա ներգործության բացակայությունը ճիշտ գնահատելու համար: Վերջին մի քանի տարիներին մի շարք ռանդոմացված փորձարկումներ վավեր են դարձրել տարածված բակտերիալ հիվանդությունների դեպքում հակաբիոտիկաբուժման կարճ տևողությունը. 5 օր՝ սովորական սուր պիելոնեֆրիտի դեպքում, 7 օր՝ տղամարդկանց ոչ տենդային միզավարակների դեպքում, 3-5 օր՝ սուր բակտերիալ թոքաբորբի դեպքում, 6 շաբաթ՝ թարախային սպոնդիլոդիսցիտի դեպքում: Այնուամենայնիվ, որոշ տևողություններ, ըստ երևույթին, կրճատման ենթակա չեն և/կամ պահանջում են անհատական մոտեցում. 14 օր՝ տղամարդու տենդային միզավարակների դեպքում, 12 շաբաթ՝ ոսկրահոդային պրոթեզների վրա ծագած վարակների դեպքում:
Հակաբիոտիկաբուժման տևողությունը հարկավոր է նվազեցնել մինչև անհրաժեշտ նվազագույնը և գնահատել անհատականացված տևողությունը՝ հաշվի առնելով հատկապես իմունաճնշված բուժառուներին, որոնք հաճախ չեն ընդգրկվում հետազոտություններում:
Les durées de traitement antibiotique constituent un champ important de la recherche clinique actuelle. En effet, raccourcir ces durées au cours des pathologies bactériennes présente plusieurs avantages : diminuer l’émergence de résistance à une échelle individuelle et collective, réduire les coûts, les effets indésirables et l’impact sur l’environnement. Cependant, une investigation rigoureuse est nécessaire pour bien évaluer l’absence d’impact sur le pronostic individuel du patient. Au cours de ces dernières années, plusieurs essais randomisés ont permis de valider des durées courtes d’antibiothérapie pour des pathologies bactériennes fréquentes : cinq jours au cours de pyélonéphrites aiguës simples, sept jours pour les infections urinaires non fébriles de l’homme, de trois à cinq jours au cours des pneumonies aiguës bactériennes, six semaines pour les spondylodiscites à pyogènes. Néanmoins, certaines durées semblent incompressibles et/ou nécessitent une individualisation : quatorze jours pour les infections urinaires masculines fébriles, douze semaines concernant les infections sur prothèses ostéo-articulaires. Il est nécessaire de réduire les durées de traitement antibiotique au minimum nécessaire et d’évaluer des durées personnalisées prenant notamment en compte les patients immunodéprimés, souvent exclus des essais.
Antibiotic treatment durations represent an important field of current clinical research. Indeed, shortening antibiotic duration during bacterial pathologies has several advantages: reducing the emergence of resistance on an individual and collective scale, reducing costs, adverse effects and the environmental impact. However, a rigorous investigation is necessary to properly assess the absence of impact on the individual prognosis. In recent years, several randomized trials have made it possible to validate short durations of antibiotic therapy for frequent bacterial pathologies: 5 days during simple acute pyelonephritis, 7 days for non-febrile urinary tract infections in men, 3 to 5 days during acute bacterial pneumonia, 6 weeks for pyogenic spondylodiscitis. However, some durations seem incompressible and/or require individualization: 14 days for febrile male urinary tract infections, 12 weeks for infections on osteoarticular prostheses. It is necessary to reduce the duration of antibiotic treatment to the minimum necessary and to evaluate personalized durations taking into account, in particular, immunocompromised patients who are often excluded from trials.
