Պատանեկան իդիոպաթիկ հոդաբորբի (ՊԻՀ) ոչ համակարգային ձևերի համար ընդհանուր բնութագրեր են՝ մինչև 16 տարեկան տարիքում սկսվելը, հոդաբորբի առկայությունը և տարբերակիչ ախտորոշումները բացառելուց հետո ավելի քան 6-շաբաթյա ընթացքը: Ռևմատոլոգիական միությունների միջազգային լիգայի (International League of Associations for Rheumatology) ներկայիս դասակարգումը հիմնված է կլինիկական ու կենսաբանական չափանիշների վրա և տարբերում է ոչ համակարգային ՊԻՀ-ի հետևյալ ձևերը՝ սակավահոդային (օլիգոարտիկուլյար), բազմահոդային (պոլիարտիկուլյար)՝ ռևմատոիդ գործոնով ու առանց դրա, էնթեզիտով հոդաբորբ, փսորիազային հոդաբորբ և չդասակարգված ձևեր: Որոշ ձևեր ունեն մանկական տարիքին հատուկ կլինիկական դրսևորումներ և առանձնահատկություններ: Բուժումը բազմաբնագավառային է, համակարգում է մանկական ռևմատոլոգիայի ոլորտում մասնագիտացած կամ ռեֆերենս կենտրոնի ստացիոնարում աշխատող բժիշկը՝ ընտանեկան բժշկի հետ համատեղ և այլ մասնագետների աջակցությամբ՝ կլինիկական պատկերից կախված: Ներկայումս կանխատեսումը, ընդհանուր առմամբ, բարենպաստ է բուժական նոր ալգորիթմների մշակման և ծանր ձևերի համար կենսաբուժական միջոցների հասանելիության շնորհիվ: Այս հոդվածը ներկայացնում է ՊԻՀ-ի տարբեր տեսակների և երեխաների շրջանում այս հիվանդությունների կասկածի դեպքում կլինիկական, կենսաբանական և առաջին շարքի վարման ընդհանուր պատկերը:

Les formes non systémiques d’arthrite juvénile idiopathique (AJI) ont en commun un début avant l’âge de 16 ans, la présence d’arthrite, une évolution de plus de six semaines après l’élimination de diagnostics différentiels. La classification actuelle de l’International League of Associations for Rheumatology (ILAR) repose sur des critères cliniques et biologiques et distingue les formes : oligoarticulaire, polyarticulaire avec et sans facteur rhumatoïde, arthrite avec enthésite, arthrite psoriasique et les formes inclassées. Certaines formes ont des présentations cliniques et des particularités spécifiques à l’âge pédiatrique. La prise en charge thérapeutique est multidisciplinaire. Elle est coordonnée par un médecin hospitalier d’un centre de référence ou de compétence en rhumatologie pédiatrique, en lien avec le médecin traitant et avec le concours d’autres spécialistes en fonction du tableau clinique. Aujourd’hui, le pronostic est généralement bon grâce aux progrès des algorithmes de prise en charge et à la disponibilité de biothérapies pour les formes sévères. Cet article dresse un tableau général des différents types d’AJI et de la prise en charge clinique, biologique et de première intention en cas de suspicion de ces pathologies chez l’enfant.

Juvenile idiopathic arthritis (JIA) is a group of diseases defined by the presence of arthritis of more than 6 weeks duration in patients aged less than 16 years after eliminating differential diagnosis. The international classification based on clinical and biological criteria defines each type of JIA: systemic, oligoarticular, polyarticular with and without rheumatoid factor, enthesitis related arthritis, and psoriatic arthritis. Some forms have clinical presentations and particularities specific to the pediatric age. The therapeutic management is multidisciplinary. It is coordinated by a hospital doctor from a reference center or a center of competence in pediatric rheumatology, in collaboration with the attending physician, with the assistance of other specialists depending on the clinical picture. Today, the prognosis of JIA is generally good thanks to progress in management algorithms and the availability of biotherapies for severe forms. This article provides an overview of the different types of JIA and the clinical, biological, and first-line management of suspected pathologies in children.

Аннотация отсутствует